No i stalo sie, In Flames wydalo nowy album.
13 utworow, ponad 50 minut muzyki.
Zaczelo sie od utworu pod tym samym tytulem co album. Dlugie, melancholijne intro, potem calkiem fajne pierdolniecie. Utwor nie powala, ale wydaje sie, ze moze byc dobrze. Anders IMO za bardzo sie nastawia na zawodzenie, zamiast czegos ciezszego. Duzo elektroniki...
2. utwor - Deliver us. Wydany jako singiel, z dobrym pierdolnieciem, bardzo przyjemny...
3 - All for me... Podobnie jak w pierwszym - malo melodii, duzo zawodzenia, ogolem - kiepsko, kiepsko... 4. utwor, The puzzle - podobnie.
Utwor numer 5, Fear is the weakness, zaczyna sie jak balladka, dostaje pierdolniecia i powoli zmierza do dobrego brzmienia znanego z Come Clarity.
6 - Where the dead ships dwell - lepszy niz 1, 3 i 4, ale ogolem - paskudnie... Nie do porownania z wczesniejszymi albumami, nawet tymi elektronicznymi...
The Attic, siodmy utwor to prawdziwie dobra balladka, na poziomie Flamesow. Zaczyna sie tu juz robic przyjemnie.
8 - Darker Times, w podobnej stylistyce i na podobnym poziomie co Deliver Us.
W 9 utworze, Ropes, po raz pierwszy chyba uslyszalem tak czysty wokal Fridena. Zawsze przynajmniej zabarwial go w swoisty sposob. A tu niet. I co ciekawe - swietnie to brzmi. Inaczej niz wczesniejsze albumy, jest to spora zmiana, ale nie boli, a cieszy.
Dyszka, Enter Tragedy, tez dobrze smakuje i brzmi.
11 utwor - przyznam sie, ze sie nie wsluchiwalem w tresc. Malo tekstu, modulowany glos, duzo efektow, melodia powolna, melancholijna, choc z minimalnym pierdolnieciem. Tytul "Jesters door" wydaje sie byc nawiazaniem do dawnej historii zespolu (album The Jester Race)...
12 i 13 (A new dawn i Liberation, kolejno) kopia posladki i wznosza sie nawet powyzej poziomu wczesniejszych, uelektronicznionych albumow.
Podsumowujac - zaczyna sie srednio, wspina na wyzyny dobrego singla, potem jest kiepsko, z lekkimi wzlotami, zeby zakonczyc sie bardzo dobrze...
Jeszcze, zeby urozmaicic suchy tekst, wstawiam wspomnianego singla:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz